Teledetekcyjne mapy glebowe
Mapy glebowe dostępne w ośrodkach dokumentacji geodezyjnej sięgają swoimi korzeniami do pierwszych dekad II połowy XX wieku. Sprawia to, iż ich dokładność pozostawia dziś wiele do życzenia.
Olbrzymie, uproszczone wielokąty w żaden sposób nie oddają realnej zmienności glebowej spotykanej na polach. Stanowi to istotne utrudnienie przy wdrażaniu w gospodarstwie nie tylko nowoczesnych systemów rolnictwa precyzyjnego, ale także innych technik niewymagających takiego zaawansowania technologicznego.
Teledetekcyjne mapowanie gleb jest doskonałą technologią pomostową pomiędzy siermiężnymi mapami glebowymi z zasobów publicznych a dokładnymi, wielopoziomowymi opracowaniami pochodzącymi ze skanowania gleb EC.
Ryc.: Klasyczne glebowe kontury klasyfikacyjne pozyskane z PODGiK-u. W oczy rzuca się niezwykle uproszczona geometria konturów glebowych.
Ryc.: Porównanie klasycznych konturów glebowych z zasobów publicznych do stref wyznaczonych metodami teledetekcyjnymi. Od razu rzuca się w oczy większe zróżnicowanie i płynność przechodzenia w kolejne strefy.
Teledetekcyjne mapowanie gleb jest narzędziem, które może istotnie usprawnić pracę nie tylko w rolnictwie, ale również klasyfikacji gruntów i badań gleb.
Technologia ta jest idealną bazą do wyznaczania stref zmienności glebowej oraz opracowywania granic sektorów próbkowania gleb.
Ryc.: Porównanie planu sektorów prób glebowych. Po lewej - klasyczny 4-hektarowy grid, po prawej - również sektory o powierzchni 4ha ale wyznaczone m.in. w oparciu o teledetekcyjne mapy gleb.
Ryc.: Analiza klas gleb występujących na badanym obszarze. W przypadku każdej klasy określono jej powierzchnię oraz procentowy udział w całości areału.